De Grote of Onze Lieve Vrouwekerk was vroeger de belangrijkste kerk van Breda. Met de bouw van de kerk, zoals we hem nu zien, is in 1410 begonnen. De kerk die er voorheen stond, wordt al in 1269 genoemd. De oudste begraafplaats van de eerste helft van de twaalfde eeuw. Archeologisch onderzoek in 1997 liet zien aan dat de eerste kerk van het huidige gebouw al een forse driebeukige kerk was met een aangebouwde toren.
In 1410 werd de oudste zoon van graaf Engelbrecht van Nassau geboren. Ter ere van Jan van Nassau werd opdracht gegeven om de oude kerk te vervangen door een nieuwe. Dat is het begin van de nieuwe Grote Kerk. In de eerste helft van de zestiende eeuw was de kerk af. Er vonden in die tijd belangrijke gebeurtenissen plaats, zoals de begrafenissen van de Nassaus. Tot de Tachtigjarige Oorlog was de Grote Kerk de bergraafplaats van de Nassaus en ook de eerste Oranje-Nassau, René van Châlon, ligt hier begraven. Vanwege de Spaanse bezetting moest Willem van Oranje vluchten uit Breda en werd de Nieuwe Kerk in Delft de uiteindelijke bergraafplaats van de Oranje-Nassaus. In 1995 is die begraafplaats geopend en uitgebreid onderzocht.
Graaf Hendrik III van Nassau had een belangrijke positie aan het Bourgondische hof. Tijdens zijn reizen met keizer Karel V kwam hij in Zuid-Europa in aanraking met de renaissancearchitectuur. Daarom zijn overal in en rondom de gotische kerk kenmerken van de renaissance terug te vinden. De grote kerk in Breda is ook de eerste kerk met renaissancearchitectuur buiten Italië.
De renaissancearchitectuur is de stijlperiode van de architectuur in Europa die opkwam rond 1400 en rond 1600. Het is een periode waarin bouwmeesters meer zelfvertrouwen kregen en zich niet meer als minder zagen maar als geleerden.
